Kiedy kilka kropel emulsji do rąk staję się powodem radości a tajemniczy napis na drzwiach szafy cichą modlitwą, gdzie liczy się tylko przestrzeganie zasad reżimu oraz ortodoksji, w poszukiwaniu normalności… można dostrzec ją nawet w delikatnym podmuchu wiatru czy uśmiechu Rity…

Książka autorstwa Margaret Atwood „Opowieść podręcznej” przenosi czytelnika do świata pełnego zasad i zakazów, czerwonych sukni oraz nierealnych realiów życia kobiet. Nowa rzeczywistość kobiet jest nie tylko przytłaczająca, ale i przeraża, główna bohaterka wspomina swoje dawne życie, zwyczaje, ukochanego męża Łukasza. Lecz niestety rzeczywistość jest już inna. Musi zmierzyć się z uprzedmiotowieniem jej ciała, zabrania się normalnych, podstawowych kwestii będąc zdaną tylko na łaskę Komendanta i jego Żony. Poszukuje śladów swojego dawnego życia, ukochanego, przyjaciółki Moiry i szczątków wspomnień. W świecie pełnym nieufności cieszy, się każdym dniem ukazując, obraz życia w koszmarze pełnym reżimu i ortodoksyjnych zasad. Bez wątpienia można więc nazwać książkę „wstrząsającą antyutopią o piekle kobiet”. Wśród negatywnego obrazu czytelnik może również dostrzec naukę, że warto doceniać najmniejsze rzeczy, sytuację i ludzi… nigdy nie wiemy kiedy zostanie nam to zabrane… codzienność nigdy nie jest pewnym darem…

Zapraszam do sięgnięcia po książkę „Opowieść podręcznej” - dostępna do wypożyczenia w naszej Szkolnej Bibliotece.

Tekst i zdjęcie: Aleksandra Rożniatowska 3b4